Rozdział 20

Bez komentarza . . . . . . . . . 
H.H.
P.s. część przecinków ma wakacje.
------------------------------------------------------
-Och, jakie to słodkie - rozległ się w sowiarni głos Ronalda Weasley'a.
-Spier*dalaj Wealey pókim miły - warknął Draco
-Ooo. Jesteś miły? Ta dziwka Cię tego nauczyła? - spytał rudowłosy chłopak brodą wskazując na Hermionę
-Och, więc to Cię martwi? Ze Draco jest lepszy? Cóż, muszę Cię zmartwić śmieciu. Draco jest o niebo lepszy. I przynajmniej nie muszę mu pomagać w prostym zadaniu z transmutacji - stwierdziła Hermiona
Ron Weasley aż poczerwieniał ze złości i wyciągnął różdżkę, która po chwili znalazła się w posiadaniu Gryfonki.
-Serio, Weasley? Myślałeś, że mnie pokonasz? Mnie - potomkinię Godryka Gryffindora, Helgi Huffelpuff, Roweny Ravenclaw i Salazara Slytherina. Och, spadaj stąd albo własna matka Cię nie pozna.
-Prosze, prosze, szlama nie jest szlamą i już potrafi pyskować - rzekł Ronald
Hermiona poczuła w sobie niewyobrażalną złość. Po chwili złość zaczęła z niej uchodzić i dziewczyna poczuła, że się przemienia.
 'Jak to się przemieniam?' pomyślała zdezorientowana Miona
-Wow- Hermiona ledwo usłyszała szept Dracona.
Herm spojrzała w dół i zobaczyła szare łapy wilka!
'O Mój Boże! Zmieniłam się w wilka! . . . znaczy w wilczycę!'
Nagle dziewczyna znów poczuła tą niewyobrażalnie wielką złość na jej byłego przyjaciele Ronalda Weasley'a.
Rudowłosy chłopak chciał uciec lecz nie zdążył gdyż jego była przyjaciółka rzuciła się na niego i zaczęła go drapać ostrymi pazurami. Wieprzlej próbował się bronić ale średnio mu to wychodziło.
-Spadaj Wieprzlej - powiedziała parę minut później gdy już zmieniła się w człowieka i rzuciła w jego stronę różdżkę.
-Któregoś dnia się doigrasz szlamo - wychrypiał rudowłosy i uciekł.
-Boże i pomyśleć, że to był kiedyś mój przyjaciel - rzekła Herm i odwróciła się w stronę oniemiałego Dracona.
-Wszystko w porządku, Draco?
-Ty... wilk... on... duży... wow - odrzekł Draco
-Idziesz czy będziesz tak tu stał? 
Chłopak odchrząknął i powiedział:
-Już idę, kotku.
-I tak się trzymaj - szepnęła do siebie dziewczyna.
                                ***
- . . . i wtedy uciekł - Hermiona wraz ze Smokiem właśnie kończyli relacjonować zdarzenie w sowiarni Blaise'owi i Ginny.
-Wybacz,Ginn. Bądź co bądź to Twój brat - powiedziała starsza Gryfonka
-Jaki brat? Mój brat by się tak nie zachował. To tylko debil, który wygląda jak mój brat - odpowiedział Ginny machając ręką jakby odganiała muchę.
-No dobra moje panie. Koniec tego dobrego. Ja i Smok musimy pogadać po męsku - oznajmił Blaise i wstał z kanapy w Pokoju Wspólnym Prefektów Naczelnych.
- Żeby pogadać po męsku trzeba najpierw być mężczyzną - szepnęła dość głośno Ginny i wraz z Hermioną zaczęła chichotać.
-Mamy Wam udowodnić, że jesteśmy mężczyznami? - zapytał Blaise
-Prawdziwy mężczyzna nie musi udowadniać swojej męskości - odparła Miona i znów wraz z Ginny zaczęła chichotać
-Ach tak? - spytał Draco
-Yhym - odparła dziewczyna kiwając energicznie głową
-Jednak w waszym przypadku to dość naciągana teoria - dodała po chwili namysły pani Prefekt i wraz z panną Weasley zaczęły się głośno śmiać.
Chłopcy popatrzyli na siebie i Draco prawie niezauważalnie pokiwał głową po czym rzekł: 
-Ta zniewaga krwi wymaga.
Draco i Blaise rzucili się na dziewczyny. Po parunastu minutach obie dziewczyny błagały swoich oprawców o litość i płakały 
. . . 
ze śmiechu. Dwóch Ślizgonów łaskotało dwie Gryffonki.